Γιατί είμαστε με την πλευρά των μεταναστ(ρι)ών και πριν την επιδημία, και τώρα και μετά

Ο λόγος που γράφουμε το κείμενο αυτό είναι επειδή ασφυκτιούμε στην ελληνική πραγματικότητα. Πριν ακόμα μας κλειδαμπαρώσουν μέσα, λες και είναι για όλα μας το ίδιο εύκολο και βιώσιμο να περνάμε τη ζωή μας στα σπίτια μας[1], βλέπαμε τον πόλεμο που διεξάγει το ελληνικό κράτος εναντίον των μεταναστ(ρι)ών δεκαετίες τώρα να έχει κλιμακωθεί σε βαθμό εξόντωσής τους για ακόμη μια φορά και παρακολουθούμε σύσσωμη την ελληνική κοινωνία να συσπειρώνεται γύρω από την ιδέα της εθνικής ενότητας αναλαμβάνοντας έτσι, ένα κομμάτι του πολέμου εναντίον τους.

Οι μετανάστ(ρι)ες αντιμετωπίζονται σαν «απειλή για την εθνική ασφάλεια». «Έχουμε πόλεμο» μας λένε, οπότε στον πόλεμο είναι λογικό να υπάρχουν θύματα, απώλειες. Με αυτή την εξοντωτικά ρατσιστική γλώσσα ντύνουν τις πράξεις τους. Εκατοντάδες ή παραπάνω αστυνομικοί «ήρωες» μεταβαίνουν με απόσπαση στον ‘Εβρο, επιτίθενται με χημικά και σφαίρες σε όποιον προσπαθεί να περάσει τα σύνορα, τραυματίζουν, δολοφονούν μετανάστ(ρι)ες, ενώ ο φράχτης επεκτείνεται και περιπολείται μέρα νύχτα. (Μάλιστα, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, Κωσταράκος, θεώρησε καλή ιδέα να προτείνει την ανέγερση τοίχους στον Έβρο παρόμοιο με αυτό που έχει ανεγερθεί στα νότια σύνορα της Τουρκίας.)Η frontex στέλνει σκάφη, πλοία, ελικόπτερα, οι λιμενόμπατσοι βυθίζουν βάρκες μεταναστών στα νησιά του αιγαίου ενώ το λιμενικό σώμα ενισχύεται με παραπάνω προσωπικό και περιπολίες. Σαν να μην έφταναν οι εγχώριοι αστυνομικοί ή όσοι έρχονται υπό την ομπρέλα της Frontex, στέλνουν και άλλους η Αυστρία, η Πολωνία και η Κύπρος.

Το ελληνικό κράτος δεν κρύβει καθόλου τις επιχειρήσεις εναντίον των μεταναστών, αντιθέτως ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, λέει ξεκάθαρα πως «Τα σύνορα φυλάσσονται, οι άνθρωποι είναι παράνομοι μετανάστες, τους διαχειριζόμαστε σαν τέτοιους. Έχουμε σταματήσει τις διαδικασίες ασύλου και το μήνυμα προς αυτούς είναι ξεκάθαρο, μην έρθετε στη χώρα μας(...) Σε ό,τι αφορά στο επιχειρησιακό κομμάτι, έχουμε επιθετική προωθημένη επιχείρηση και διασφάλιση των συνόρων. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή»

Τα αποτελέσματα είναι πράγματι εμφανή. Είναι πνιγμένοι μετανάστες στα νησιά του αιγαίου, είναι μετανάστες δολοφονημένοι στον Έβρο, είναι εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι αντιμετωπίζονται με όρους ακραίας υποτίμησης ή ακόμη και εξόντωσης.

Σαφώς, η ΝΔ δεν έχει το μονοπώλειο της βίας εναντίον των μεταναστών. Η υποτίμηση τους είναι κομμάτι της στρατηγικής του ελληνικού κράτους δεκαετίες τώρα, ασχέτως του πώς εκφράζεται η στρατηγική αυτή, ασχέτως του αν περιλαμβάνει λιγότερη ή περισσότερη αστυνομική διαχείριση ή λιγότερη ή περισσότερη διαχείριση από ΜΚΟ κτλ. Είναι κρίσιμονα μην ξεχνάμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν κέντρα κράτησης, γίνονταν βίαιες και παράνομες επαναπροωθήθεις, φυλακίζονταν μετανάστες χωρίς χαρτιά κτλ. Δε λέμε πως δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση καθώς επί ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε ελληνική ιθαγένεια σε ένα μικρό κομμάτι των μεταναστών «δεύτερης γενιάς» για παράδειγμα. Φυσικά δε δόθηκε ιθαγένεια σε όλους τους μετανάστες που μεγάλωσαν στην Ελλάδα ή έζησαν πολλά χρόνια καθώς το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια είχε πολλούς περιορισμούς και απέκλεισε ένα μεγάλο κομμάτι των μεταναστών γενικά και της δεύτερης γενιάς ειδικά. Ο λόγος όμως που αναφέρουμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι επειδή θεωρούμε πως πρέπει να κοιτάμε πώς υλοποιείται η κρατική στρατηγική, πότε επιλέγει το κράτος να πειθαρχήσει δίνοντας και πότε όχι, και τι είδους διαδικασίες είναι αυτές οι διαδικασίες «ενσωμάτωσης». Η αφήγηση πως όλα τα αφεντικά είναι ίδια και πως είτε είναι η δεξιά στην κυβέρνηση είτε η αριστερά, μας κάνει εν μέρει αλλά πρέπει να κοιτάμε και τι είδους διαχείρηση γίνεται κάθε φορά.

Πέρα λοιπόν από την υποτίμηση και τη βία που δέχονται ούτως ή άλλως οι μετανάστες στη φημισμένη για τη «ζεστή φιλοξενία» της Ελλάδα, με δεδομένες τις νέες συνθήκες ως προς τον ιό covid- 19, οι μετανάστριες έχουν ένα επιπλέον πρόβλημα να αντιμετωπίσουν: την παντελή έλλειψη οποιουδήποτε μέτρου προστασίας για την υγεία τους στις δομές στις οποίες φυλακίζονται ή εγκλωβίζονται δίχως εναλλακτική. Παρ’ όλο που δεν περιμένουμε πολλά από το ελληνικό κράτος, δεν βλάπτει να υπογραμμίσουμε την απροκάλυπτη υποκρισία του και τις αντιφάσεις του, καθώς από τη μία επιβάλλει μερική απαγόρευση κυκλοφορίας για να μη μεταδοθεί ο ιός (πιθανώς να επιβάλει και ολική τις επόμενες ημέρες/ εβδομάδες) ενώ από την άλλη αφήνει τους μετανάστες να ζουν στα κλειστά, ημιανοιχτά κτλ κέντρα κράτησης ή δομές σε άθλιες συνθήκες υπερσυνωστισμού, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο αποσυμφόρησης τους ή παροχής αξιοπρεπών υπηρεσιών υγείας. Φυσικά δεν είναι μόνο οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης αλλά και ο αποκλεισμός των μεταναστών που φτάνουν στη χώρα σε καιρό πανδημίας στο τόπο της άφιξής τους με αποτέλεσμα ορισμένοι να μένουν άστεγοι ή σε αυτοσχέδιες σκηνές ή κυριολεκτικά στην ύπαιθρο ή να μεταφέρονται σε κλειστές απομονωμένες δομές στη Μαλακάσα, στις Σέρρες και ποιος ξέρει που αλλού με αποτέλεσμα να μην έχουν καμία επαφή με κανέναν, να μη μάθει κανείς ποτέ αν έζησαν ή αν πέθαναν.

Σαφώς, για μας, το βασικό ζητούμενο δεν είναι μόνο οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης, αλλά κυρίως το να κλείσουν οριστικά αυτές οι δομές προκειμένου να μπορούν οι μετανάστ(ρι)ες να ζουν στον αστικό ιστό ή όπου αλλού θέλουν, να έχουν χαρτιά και δυνατότητα ελεύθερης μετακίνησης. Ο μόνος λόγος που αναφέρουμε τις συνθήκες στα κέντρα κράτησης είναι γιατί αφενός, αυτή είναι η τωρινή πραγματικότητα ενός κομματιού των παρανομοποιημένων μεταναστών, αφετέρου επειδή δε μας πείθει το ελληνικό κράτος ότι νοιάζεται για την υγεία της τάξης μας. Το κράτος αφήνει τους μετανάστες που βάλλονται περισσότερο λόγω ηλικίας ή προβλημάτων υγείας να πεθαίνουν. Οι θάνατοι αυτοί, είτε στα σύνορα, είτε στις δομές, είτε από έλλειψη μέτρων ασφαλείας, είτε από τον covid- 19 δεν είναι τίποτα λιγότερο από κρατικές δολοφονίες!

Ήδη έχει καταγραφεί ο θάνατος ενός 6χρονου παιδιού στη Μόρια μετά από φωτιά και ενός παιδιού στη Λέσβο. Έχει καταγραφεί ο θάνατος του σύριου 22χρονου μετανάστη Μοχάμαντ Άλ- Αράμπ που εκτελέστηκε στα σύνορα του Έβρου και του μετανάστη από το Πακιστάν Μουχάμαντ Γκουλζάρ. Αυτές οι δολοφονίες είναι μόνο προς το παρόν και μόνο αυτές που μάθαμε...

Η υποτίμηση αυτή των μεταναστ(ρι)ών η οποία ορισμένες φορές φτάνει σε βαθμό εξόντωσής τους, έχει τεράστια οφέλη για το ελληνικό κράτος και το ντόπιο κεφάλαιο. Οι μετανάστες αυτοί είναι εργατικό δυναμικό σε κίνηση. Κάποιοι δε θα καταφέρουν ποτέ να περάσουν τα σύνορα, κάποιοι θα δολοφονηθούν εν ψυχρώ, κάποιοι μέσω Ελλάδας θα πάνε σε άλλες χώρες της Ευρώπης και θα «φροντίσουν» αυτές οι χώρες να τους παρέχουν «ζεστή φιλοξενία» εφάμιλλη της ελληνικής. Κάποιοι όμως θα καταφέρουν να φτάσουν, να παραμείνουν στην Ελλάδα και αυτοί θα δουλέψουν σε συνθήκες ακραίας υποτίμησης εφόσον το ελληνικό κράτος έχει φροντίσει να τους αφήσει χωρίς χαρτιά με μόνη επιλογή τους την μαύρη εργασία όχι σπάνια απλήρωτη. Σε αυτές τις περιτπώσεις, δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργατικές διαφορές «λύνονται» με την απειλή της αστυνομίας, με ξύλο ή πυροβολισμούς από πλευράς των ντόπιων αφεντικών, με όρους ζωής ή θανάτου. Αντιμετωπίζοντας τους μετανάστες ως «εθνικό κίνδυνο», ως «απειλή για την εθνική ενότητα και συνοχή» το ελληνικό κράτος δικαιολογεί την παρανομοποίηση της ύπαρξης και κατ’ επέκτασιν της εργασίας αυτών των ανθρώπων. Συνεπώς τα ντόπια αφεντικά έχουν ακραία φθηνό ή τσάμπα εργατικό δυναμικό. Δεν είναι όμως μόνο τα οφέλη από την εργασία των μεταναστών, είναι επίσης τα κονδύλια από την Ε.Ε για όσους μετανάστες βρεθούν σε «ανοιχτές» ή κλειστές δομές φιλοξενίας, τα κονδύλια τα οποία έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε μια απέραντη φυλακή μεταναστών, κονδύλια από τα οποία ωφελείται το ελληνικό κράτος, οι ΜΚΟ, μικρά ή μεγάλα αφεντικά που παρέχουν υπηρεσίες διαφόρων ειδών στις δομές αυτές κ.α.

Τα οφέλη όμως που έχει το ελληνικό κράτος από την υποτίμηση των μεταναστών δεν είναι μόνο οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά. Κάνοντας πόλεμο στους μετανάστες, το ελληνικό κράτος κάνει ταυτόχρονα επιθετική εξωτερική πολιτική στην Τουρκία. Βομβαρδιζόμαστε κάθε μέρα με ειδήσεις σχετικά με το πόσο επιθετική είναι η Τουρκία στα σύνορα, μας λένε για τουρκικές ακταιωρούς που παρενοχλούν ελληνικά σκάφη στη Λέσβο, για τουρκικά F- 16 που πετούν πάνω από την Οινούσα, την Παναγιά, τη Χίο, μας μιλούν συνεχώς για τα επεισόδια που θέλει να προκαλέσει η Τουρκία στο Αιγαίο, το λιμενικό ψευτοκλαίγεται ότι οι Τούρκοι προσπαθούν να εμβολίσουν τα σκάφη τους. Όλα αυτά όμως δεν είναι τίποτα λιγότερο από εξωτερική επιθετική πολιτική του ελληνικού κράτους το οποίο ζητά την βοήθεια της ΕΕ στην αντιπαράθεση με την Τουρκία για να ενισχύσει την θέση της σε ζητήματα όπως η ΑΟΖ, τα πετρέλαια (πραγματικά ή μη πραγματικά) και οι υφαλοκρηπίδες.[2] Ταυτόχρονα το ελληνικό κράτος διαπραγματεύεται ως προς τον αριθμό των μεταναστών που θα κρατήσει στην Ελλάδα, που θα στείλει σε άλλες χώρες τις ΕΕ, που θα στείλει πίσω στην Τουρκία.

Στον πόλεμο όμως αυτόν, εναντίον της Τουρκίας και εναντίον των μεταναστών, το ελληνικό κράτος δεν είναι μόνο του. Έχει την έμπρακτη στήριξη σύσσωμης της ελληνικής κοινωνίας η οποία έχει αναλάβει δράση. Τα βάλανε με τα ΜΑΤ, δείρανε μέλη ΜΚΟ, διαολοστείλανε τις βάρκες με τους μετανάστες, κυνηγήσανε αλληλέγγυους, προσπάθησαν να στήσουνε θαλάσσια φράγματα για να μην αποβιβαστούν οι μετανάστριες από τις βάρκες, επιχείρησαν να τις βουλιάξουνε, κάνανε περιπολίες με κυνηγετικά όπλα! Φόρο τιμής να αποδώσουμε στους Έλληνες κατοίκους για τη γενναιότητα και την παλικαριά τους! Τύφλα να’ χει η ΕΛ.ΑΣ.! Είδαμε στα πρόσωπά τους την χειρότερη εκδοχή όλων εκέινων που μισούμε από τα βάθη της καρδιάς μας. Τον πατριώτη γείτονα, τον ομοφοβικό συνάδελφο, την ρατσίστρια συναδέλφισσα, τον μισογύνη κνίτη στη σχολή, τους φασίστες στα λεωφορεία, τους ρατσιστές συγγενείς στο οικογενειακό τραπέζι. Όλους αυτούς που λοιδώρησαν, στοχοποίησαν, ακόμη και επιτέθηκαν σε εμάς ή τις φίλες μας λόγω της καταγωγής μας, της ταυτότητας φύλου μας, της σεξουαλικότητας μας. Αξίζει δε να υπογραμμίσουμε ότι στο κρεσέντο μίσους, συντονίστηκαν όλοι όσοι αγαπόυν την ελλάδα: αριστεροί, δεξιοί, κκέδες, πασόκοι, νεοδημοκράτες, συριζαίοι, "ανέναχτοι", φτωχοί πλην τίμιοι πατριώτες. Άλλωστε οι στιγμές αυτό απαιτούν: ενότητα -πάντοτε εθνική-, κλίμα ομοψυχίας και εθνικό ξεσηκωμό.

Πέραν τούτου, σιχαθήκαμε και το κύμα συμπαράστασης που ξεσηκώθηκε υπερ τους. Από τον αριστεροδεξιοπατριώτη Μίκη θεοδωράκη[3], τις ευχές που δίνει η ελληνική εκκλησία μέσω των εκπροσώπων του θεού, οι οποίοι βρήκαν άλλη μια αφορμή να στηρίξουν τον πόλεμο εναντίον των πιο κάτω κομματιών της τάξης μας[4] μέχρι την τιμή και τα σέβη που αποδίδει στους φασίστες κατοίκους γνωστή ιστορική αναρχική οργάνωση «Πυργῖται» (με περισπωμένη βεβαίως βεβαίως, γιατί αν δεν έχουμε αναφορές στο γλωσσικό μας παρελθόν, το σόι αναρχικοί είμαστε;) η οποία τελευταία το έχει ρίξει στον pure εθνικισμό. Το κείμενό της που δημοσιεύεται στην αναρχική εφημερίδα «Διαδρομή Ελευθερίας» και αναδημοσιεύεται από την «Αρχειοθήκη» ,τιτλοφορείται ως εξής: «Τα σέβη μας στους αγωνιζόμενους νησιώτες Λέσβου, Χίου και Σάμου»[5]. Η στήριξη ασφαλώς συνεχίζεται και έμπρακτα γιατί καλές οι ευχές αλλά υπάρχουν και υλικές ανάγκες. Έτσι λοιπόν:

«Η Ε.ΕΝ.Ε (Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών) προέβη σε συντονισμό με τους αρμόδιους, κατέγραψε τις ανάγκες των ανδρών που φυλάνε τα σύνορα και έχει ήδη οργανώσει την δράση που θα ολοκληρωθεί εντός της εβδομάδας. Η σχετική πρωτοβουλία της Ένωσης έρχεται ως άμεση απάντηση στην έκκληση για αποκατάσταση του εξοπλισμού που χρησιμοποιούν οι άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων. Συγκεκριμένα, έχει προγραμματιστεί η άμεση χορήγηση επιχειρησιακού υλικού ατομικής θωράκισης, εξαρτήσεων στρατιωτικού τύπου, ατομικών υλικών που χρησιμοποιούνται για επιχειρήσεις υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες κ.α. Η Ε.ΕΝ.Ε με αυτή την ουσιαστική κίνηση, θέλει να συμμετέχει ενεργά στην επιχείρηση φύλαξης των Εθνικών μας συνόρων και να είναι στο πλευρό των συμπολιτών μας που με υπερπροσπάθεια κρατούν όρθια τη χώρα και ακέραια τα σύνορά μας. Είναι ευθύνη όλων μας, στο βαθμό και με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας και η καθεμία από εμάς, να είμαστε στο πλευρό των Ελλήνων ακριτών και στην πρώτη γραμμή της εθνικής προσπάθειας.»

Η έμπρακτη στήριξη συνεχίζεται γιατί είπαμε, έχουν ανάγκες «τα παλικάρια» στα σύνορα:

«Τρόφιμα και χυμούς συλλέγει από καταστήματα της Αλεξανδρούπολης η Ένωση Καταστημάτων Υγειονομικού ενδιαφέροντος Έβρου προκειμένου να τα μεταφέρει στην παραμεθόρια περιοχή σε άτομα των δυνάμεων ασφαλείας. (...)Έχουμε κάνει ένα κάλεσμα από το πρωί σε όλα τα μέλη μας και μαζεύουμε πράγματα για να τα μοιράσουμε, σε συνεννόηση με τις αστυνομικές διευθύνσεις, σε αστυνομικούς και τον στρατό» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Ένωσης, Νίκος Γεωργιάδης».

Ξέρουμε πως κουράσαμε αλλά κρίμα είναι να μην αναφέρουμε και την ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ η οποία μας βοηθάει να σιχαθούμε τους ποδοσφαιροκαμένους λίγο περισσότερο:

«Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ συμμεριζόμενη τις κρίσιμες στιγμές για τη χώρα μας στέλνει άμεσα στα σύνορα 3 νταλίκες με νερό, φρούτα, αναψυκτικά, και αναλώσιμα για τους φύλακες των συνόρων της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δίπλα τους θα βρεθεί και ομάδα εθελοντών της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, όπως συμβαίνει πάντα όταν υπάρχει ανάγκη. Η καρδιά όλων των Ελλήνων χτυπάει στον Έβρο και ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ θα είναι εκεί, δίπλα σε αυτούς που μας γεμίζουν υπερηφάνεια και θα τους παρέχουμε ότι χρειαστούν.»

Για μας, όλοι αυτοί, οι νησιώτες ρατσιστές, οι όμοιοί τους και οι υποστηρικτές τους δεν είναι απλώς «αναγακτισμένοι» κάτοικοι, δεν είναι «παρασυρμένοι» από τους οργανωμένους ακροδεξιούς, δεν είναι απλώς «όχλος», είναι κανονικότατοι φασίστες που βάζουν το έθνος πάνω από τη ζωή των μεταναστ(ρι)ών. Είτε έχουν άμεσα υλικά συμφέροντα από την υποτίμηση και τη βία εναντίον των μεταναστών, (εργασιακή εκμετάλλευση, μειωμένος ΦΠΑ, κονδύλια από την Ε.Ε. κ.α.) είτε όχι, είτε είναι οργανωμένοι ακροδεξιοί, είτε όχι, είτε έχουν σχέση με οργανωμένους ακροδεξιούς, είτε όχι, είναι σε κάθε περίπτωση σιχαμένοι έλληνες ρατσιστές, σαν αυτούς που δυστυχώς ξέρουμε πολύ καλά δεκαετίες τώρα! όποιος θέλει να είναι δίπλα στις μετανάστριες ας φροντίσει να κάνει τουλάχιστον αυτό για αρχή, να μην δίνει άλλοθι στους φασίστες στα νησιά.

Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το κείμενο, δεδομένου του ύφους, της γλώσσας και βεβαίως των θέσεων του, μάλλον θα διαβαστεί εξ ολοκλήρου, από άτομα με τα οποία σε αδρές γραμμές υπάρχει εγγύτητα απόψεων χωρίς όμως να προτείνει κάτι πιο χειροπιαστό ή να προσθέτει κάτι στο διάλογο για το πως μπορούμε από την αθήνα να βοηθήσουμε τις αντιστάσεις των μεταναστ(ρι)ών. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι είμαστε μαζί με αυτούς που διαδηλώνουν στη Μυτιλήνη μαζί με τους μετανάστες, είμαστε με αυτές που δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στις μετανάστριες, είμαστε με τις εξεγέρσεις των ίδιων των μεταναστών. Είμαστε αυτές που θέλουμε να παλέψουμε μαζί τους για άδειες παραμονής, για άσυλο, για ΑΜΚΑ, για χαρτιά που θα μπορέσουν να νομιμοποιήσουν αυτούς τους ανθρώπους.

Εμείς συμμάχους βλέπουμε σε όσα ασφυκτιούν από την ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, στους μετανάστες, στους γκέι, στους ρομά, στις σεξεργάτριες.

-λεζαμί

[1] Βέβαια για κάποιες άλλες είναι ευτύχημα το διάλειμμα από την εντατικοποιημένη καθημερινότητα. Μέχρι φυσικά να μας κόψει η λόρδα. Αλλά αυτά είναι ζητήματα που δεν αφορούν το εν λόγω κείμενο.

[2] Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επιθετικότητα του ελληνικού κράτους βλέπε το άρθρο του Δικτύου «Σπάρτακος» με τίτλο «Φταίει και το ελληνικό κράτος για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό;» το οποίο είναι διαθέσιμο διαδικτυακά.

[3] «Σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες, η σκέψη μου βρίσκεται στο πλευρό των παιδιών μας που υπερασπίζουν τα σύνορα της πατρίδας και στους γενναίους άντρες και γυναίκες του Έβρου»

[4] «Το Δέλτα του Εβρου, στη γέφυρα του Πετάλου Φερών και στις Καστανιές, στο βόρειο τμήμα του νομού, επισκέφτηκε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β', ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στον Έβρο προκειμένου να ευχηθεί καλή δύναμη στα στελέχη του Στρατού, της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας, που δρουν στην περιοχή για την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών. Τον Αρχιεπίσκοπο συνοδεύουν οι μητροπολίτες Διδυμότειχου, Ορεστιάδος & Σουφλίου Δαμασκηνός, Ξάνθης & Περιθεωρίου Παντελεήμων, Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και Μαρωνείας & Κομοτηνής Παντελεήμων. Από τον Ι. Ναό του Αγίου Γεωργίου Καστανεών, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β', αναφέρθηκε στις «δύσκολες ώρες» και «τα αντιφατικά θέματα», τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα.»

[5] «Σίγουρα δεν τα χρειάζονται αλλά πρέπει να τους τα αποδώσουμε. Το θέαμα των ηττημένων πραιτόρων της κεντρικής εν Ελλάδι εξουσίας, που τόσο αλαζονικά επιχείρησε να επιβάλλει την θέλησή της στους νησιώτες, ήταν εξόχως καθάρσιο του τέλματος στο οποίο τους είχαν οδηγήσει. Βέβαια, τίποτε δεν τελείωσε, όλα τα ζητήματα παραμένουν ανοιχτά και το κράτος θα επανέλθει, όσο κι αν σήμερα γελοιοποιείται λέγοντας πως «η πρώτη φάση των εργασιών έχει ολοκληρωθεί». Είναι πολύ σημαντικό, όμως, το γεγονός ότι οι κάτοικοι επανοικειοποιήθηκαν, σ’ ένα βαθμό τουλάχιστον, τις υποθέσεις του τόπου τους παύοντας να υφίστανται ως έρμαια τους σχεδιασμούς ορατών και αόρατων κέντρων εξουσίας, εντόπιων και διεθνών. Έδειξαν τι σημαίνει να ανήκεις σε έναν τόπο: Τίποτε δεν μπορεί να συμβεί σ’ αυτόν χωρίς την δική σου ευθύνη, συμμετοχή και θέληση. (...) Αρνούμενοι (εννοεί οι κάτοικοι) επίσης να αποδεχτούν την επιβολή ενός καθεστώτος υποχρεωτικής ανάμειξης πληθυσμών με όρους που κανείς δεν γνωρίζει και κανείς δεν ελέγχει πέραν των πρακτόρων του ΟΗΕ όπως οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ. Δεν υπάρχει τίποτε το κακό στην ανάμειξη πληθυσμών όταν αυτό συμβαίνει με φυσικό τρόπο και με τη θέληση των άμεσα εμπλεκόμενων.» Στο σημείο αυτό, να σημειώσουμε πως οι προτάσεις με bold δεν είναι υπογραμμισμένες από εμάς αλλά από τους συγγραφείς του κειμένου, έτσι ώστε να μην υπάρξει καμία αμφιβολία ως προς το πόσο ακροδεξιοί έχουν γίνει. Όποια έχει χρόνο και διάθεση μπορεί να ρίξει μια ματιά και σε ένα άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον και «αντικρατικό» κείμενο της ίδιας συλλογικότητας το οποίο τιτλοφορείται ως εξής «Αθανάσιος Διάκος, ο πρωτομάρτυρας της επανάστασης του 1821» (γραμμένο με πολυτονικό φυσικά!)